“Een titel die in alle opzichten de lading dekt — als een auteur met een beeldrijke taal en een scherp observatievermogen.”
— Cutting Edge
“Confituurwijk is een roman waar duidelijk hard aan gewerkt is. Het functioneel aanwenden van flash-backs, de treffende beelden die je her en der verspreid over de roman wil aanstippen (over een van de bewoners luidt het: ‘elke dag magerde hij meer uit zijn kleren’ of nog ‘tussen mij en de wereld spande een huid die te dun was om mijn miserie binnen en die van anderen buiten te houden’, de overtuigingskracht waarmee een gemeenschap-aan-de-zijlijn wordt verbeeld : het zijn troeven die van deze roman een sterk debuut maken”
— Jooris Van Hulle, Mappalibri
“Vanaf de eerste zin raak… vol panache, ontwapenend eerlijk en dat tikkeltje humor… Heerlijk boek!’
— Emanuelle Rollé, Standaard Boekhandel
CONFITUURWIJK,
verschenen 2019 bij Uitgeverij Van Oorschot, 240 pagina’s, 13 x 21 cm
Confituurwijk won de publieksprijs van de Confituur Boekhandelsprijs en haalde de shortlist van de Bronzen Uil.
Femke’s debuutroman is een schitterende, poëtische vertelling over een botsing van culturen in een Vlaamse achterstandswijk ; een ode aan de schoonheid van banale dingen. Confituurwijk toont dat mensen in staat zijn om zichzelf heruit te vinden, onder welke omstandigheden dan ook.
Vindevogel (1978) schrijft invoelend en tegelijk humoristisch, in een prachtig verzorgde stijl. Een zeer krachtig en opvallende debuut.
KORTE INHOUD
Marie verhuist na de dood van haar vader noodgedwongen naar een achterstandsbuurt; de gevreesde Confituuwijk. Haar nieuwe buurman, die in het dorp bekend staat als de Kroniek van de laatste kans, maakt het haar onmogelijk om te studeren voor een belangrijke auditie. Van een muzikale carrière is al snel geen sprake mee. Onthecht van alles wat ze kent, bevrijdt ze zich gaandeweg van alle verwachtingen en oefent ze zich in het nee zeggen Tussen haar en buurtbewoonster Sam ontwikkelt zich ondertussen een complexe liefde.
FRAGMENT
Onder mijn voeten ontrolde zich de Paardenbloemstaat. Er waren geen bochten of zijstraten. Alles was symmetrisch. Voortuinen van ros gras, perceeltjes botanisch verdriet, opgesmukt met onkruid, pisbloemen, geschilderde karrenwielen en ankers. In één tuintje was het gras onzichtbaar, zo dicht stonden de tuinkabouters er opeen. netjes in rijen, een terracottaleger met puntmutsen. Op het voetpas werd het slecht een paar dunnen boompjes gegund te leven. Behalve onkruid en kinderen groeide hier niets.
DE PERS OVER CONFITUURWIJK
“Vindevogel’s loepzuivere stijl en subtiele tragikomische portretten maken van Confituurwijk een van de literaire ontdekkingen van het jaar.”
— Nieuwsblad ****
“Vindevogel gebruikt originele beeldspraak en geeft dankzij haar formuleringen een humoristische laag mee aan het boek. ‘Het teveel aan botox had zich opgehoopt in haar brein. Haar even was plastic. Haar borsten silicone. Zelfs na haar dood zou ze niet vergaan.’ Soms zit in een enkele zin de pijn van een heel leven: ‘Mijn moeder gaf enkel affectie in de schemering, als het niet geregistreerd werd, wanneer ze dacht dat ik sliep.’ Die stijl geeft hoop voor de toekomst”
— Leeuwarder Courant, Dagblad van het Noorden ***
“Femke Vindevogel blijft in Confituurwijk niet hangen in clichés over het harde leven in een Vlaamse achterstandswijk. Wat karikaturen lijken, worden gaandeweg mensen om van te houden”
— Katja de Bruin, VPRO BOEKEN